Analysis of Emotion in Burqai’s Tahayor Collection

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor in Persian Language and Literature, Narjes University, Rafsanjan, Iran

2 Assistant Professor in Persian Language and Literature, Yazd University, Yazd, Iran

10.22077/jcrl.2022.4018.1003

Abstract

Poetry is an interconnected set of emotion, music, form, imagination and language. Emotion is one of the most important elements of poetry that expresses inner feelings such as joy, sadness, love, hate, resentment and complaint. One method of analyzing poetry is to analyze its elements in relation to each other, by which the degree of success of the poet in conveying his inner emotions can be measured. Burqai is one of the contemporary ritual poets who has published various works such as Toofane vajeha, Qibla mayel be to, Roqeh, Hodoode sa’te 3, and Tahayor. Tahayor is one of his Alawi poems in which he has depicted parts of the life of Imam Ali as of birth to martyrdom in sixteen sections. Using a descriptive-analytical method, the present study has analyzed the relationship between the element of emotion and other components of poetry in the collection of Tahayor to answer these questions: How is the element of emotion reflected in the collection of Tahayor? How is the connection between the element of emotion and other components of the poem manifested? Has Bourqai succeeded in conveying his emotions? The results show that emotion has been displayed in relation to music, imagination and language. The poet has expressed his emotional states in a collection of poetic elements in harmony with his inner feelings, which has led to the formation of deep emotions in the audience and has made his poetry coherent, making him successful in conveying harmonious emotions.

Keywords

References

  • احسانی اصطهباناتی، محمدامین وعبداللهی، منیژه (1397). «تصویرسازی با عاطفة اندوه و حسرت در اشعار    سیاوش کسرایی». مطالعات زبانی و بلاغی. ش17. صص: 34-7.
  • اسفندیاری، علی. (1382). حرف­های همسایه. تهران: دنیا.
  • برقعی، حمیدرضا. (1397). تحیر: مثنوی- غزل علوی. تهران: فصل پنجم.
  • حاج­مؤمن، حسام و نظامیان، رضا. (1394). «دلالت عاطفی شعر از دیدگاه نظریة بیان در تحلیل تائیه دعبل». زبان و ادبیات عربی ( مجله ادبیات و علوم انسانی سابق). ش13. صص28-1.
  • خلیلی جهان­تیغ، مریم. (1380). سیب باغ جان. جستاری در ترفندها و تمهیدات هنری غزل مولانا. تهران: سخن.
  • خلیلی جهان­تیغ، مریم و همکاران. (1389). «مقایسۀ توازن موسیقایی و معنایی ردیف در غزلیات سعدی و عماد فقیه». فنون ادبی. س2. ش1. صص30-17.
  • دستغیب، عبدالعلی. (1348). سایه روشن شعر نو فارسی. تهران: فرهنگ.
  • روزبه، محمد­رضا. (1381). ادبیات معاصر ایران. تهران: روزگار.
  • شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1383). ادوارشعرفارسی. تهران: سخن.
  • ــــــــــــــــــــــــ. (1395). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
  • شمیسا، سیروس. (1394). معانی. تهران: میترا.
  • غنیمی هلال، محمد (1997). النقد الادبی الحدیث، دار نهضة مصر للطباعۀ و النشر و التوزیع.
  • ﻓﺮﺷﯿﺪورد، ﺧﺴﺮو. (1378). درﺑﺎرة ادﺑﯿات و نقد ادبی. ج1. تهران: اﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ.
  • کافی، غلامرضا. (1391). «کارکرد دیگرگون قافیه در غزل معاصر»، کاوش­نامه، ش25، صص 163-135.
  • کوّاز، محمدکریم. (1386). سبک­شناسی اعجاز بلاغی قرآن کریم، ترجمة سید حسین سیدی، تهران: سخن.
  • متحدین، ژاله (1354). «تکرار، ارزش صوتی و بلاغی آن». دانشکده ادبیات و علوم انسانی. س11. ش3. صص530 ـ 483.
  • نور­پیشه، محسن و قلاوندی، زهرا. (1397). «بررسی چگونگی بازتابِ عاطفه در زبان غزلیّات شمس». ادب فارسی. س8. ش2. صص 179-198.
  • محمّدی، مجید و دیگران (1394). «بررسی تطبیقی سیمای امام رضا (ع) در شعر دعبل خزاعی و سیّد حمید­رضا برقعی». کاوش­نامه ادبیات تطبیقی. ش20. صص 59-81.
  • ناتل خانلری، پرویز. (1345). شعر و هنر. تهران: بی­نا.
  • ــــــــــــــــــ . (1377). هفتاد سخن. تهران: توس.
  • ــــــــــــــــــ.. (1380). دستور زبان فارسی. ویرایش سوم. تهران: توس.
  • وحیدیان کامیار، تقی. (1374). وزن و قافیه شعر فارسی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
  • یاکوبسن، رومن. (1380). زبان­شناسی و شعرشناسی. ترجمة کوروش صفوی. تهران: هرمس.
Journal of Ritual Culture and Literature
Volume 1, Issue 1 - Serial Number 1
August 2022
Pages 153-170

Files

Share

How to cite

Statistics