Introduction and Analysis of Hussainiya, an Educational-Ritual Collection by Jowzaa-e Natanzi

Document Type : Original Article

Author

Department of Language and Literature Persian, Faculty of Literature and Humanities, University of Payame-Noor, Tehran, Iran.

10.22077/jcrl.2022.4737.1013

Abstract

Teaching religious beliefs to children is an example of ritual literature. This kind of education is found in different historical periods and among most nations. Hussainiya is a collection by Abu Turab Ibn Hassan Hosseini, nicknamed Jowzaa-e- Natanzi, a Shiite poet of the end of the thirteenth century AH. He wrote the book for his eight-year-old son, Hussein, and named the collection Hussainiya after him. This work is in the form of Masnavi, has the rhythmic structure of “Moftaelon Moftaelon Faaelon”, and contains more than 1300 verses. Its only Manuscript numbered 1531 is available in the library of the Faculty of Theology of Ferdowsi University of Mashhad. This work is a unique example of the educational-ritual collections of the Sheikh sect in the Qajar era that has been unknown, and needs to be introduced and analyzed. The results of this study show that Abu Turab Husseini follows the founders of the Sheikh sect Ahmad Ehsaei and Muhammad Karim Ibn Ibrahim in the tradition of farzand-nameh-nevisi (writing for one’s child). He uses rhetorical tools such as the title of the book; keeping the attention of the readers; being proud of their religious ancestors; benefiting from anecdotes, allegories, and similes; and using a sincere, fatherly and critical tone to teach his son lessons in the field of theology, prophecy, Imamology, Shiism, and moral principles.

Keywords

Main Subjects


  • قرآن کریم.
  • آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن. (1403 قمری). الذّریعه الی تصانیف الشّیعه. بیروت: دارالأضواء.
  • اکرمی، میرجلیل و خاکپور، محمد. (1391). «نقد و بررسی شعر آیینی پیش از انقلاب اسلامی». پژوهش‌های ادب عرفانی (گوهر گویا). ش19. صص 34- 56.
  • امام‌علی (ع). (1380). نهج‌البلاغه. ترجمۀ سید جعفر شهیدی. تهران: علمی و فرهنگی.
  • جوزای نطنزی، ابوتراب. (1287ق). ‌دیوان دلگشا. نسخۀ خطّی شمارۀ 114099. تهران: کتابخانۀ مجلس.
  • ـــــــــــــ. (1321ق الف). حسینیّه. نسخۀ خطی شمارۀ 1531. مشهد: کتابخانۀ الهیات.
  • ـــــــــــــ. (بی‌تا ب). مطلع‌الأنوار. نسخۀ خطی شمارۀ 2311. تهران: کتابخانۀ ملی.
  • حمیدی، جعفر و سلیمانی، حاتم. (1396). «معرفی مطلع‌الأنوار جوزای نطنزی و سبک‌شناسی آن». پژوهش‌نامۀ نسخه‌شناسی متون نظم و نثر فارسی. س2. ش5. صص 2-25.
  • خیّام‌پور، عبدالرّسول. (1368). فرهنگ سخنوران. تهران: زوّار.
  • درایتی، مصطفی. (1390). فنخا- فهرستگان نسخه‌های خطی ایران- تهران: سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران.
  • دهقانیان، عباس. (1388). تذکرۀ شاعران نطنز از دیرباز تاکنون. تهران: پرشکوه.
  • عاطفی، افشین. (1390). نامۀ کاشان. کاشان: همگام با هستی.
  • عنصرالمعالی، کیکاووس. (1312). قابوس‌نامه. ‌تصحیح سعید نفیسی. تهران: مطبعۀ مجلس.
  • کلانتر ضرّابی، عبدالرحیم. (2536). تاریخ کاشان. به کوشش ایرج افشار. تهران: امیرکبیر.
  • لواسانی، سید محمد رضا. (1394). «مبتکر نظریۀ رکن رابع ایمان در شیخیه». مطالعات تاریخ اسلام. س7. ش 24. صص 142- 169.
  • مجلسی، محمدباقر. (1387). بحارالأنوار. جلد 24. تهران: دارالکتب‌الإسلامیه.
  • نامور مطلق، بهمن. (1388). عنوان‌شناسی آثار ادبی و هنری ایرانی؛ مجموعه مقالات چهارمین هم‌اندیشی نشانه‌شناسی هنر. به کوشش منیژه کنگرانی. تهران: مؤسسۀ تألیف و ترجمۀ آثار هنری متن.
  • نجفی، هادی. (1388). الکنزالجلی لِولدی علی. ترجمۀ علی‌اصغر حبیبی. اصفهان: کانون پژوهش.