Sufism As the Hidden Text of Hamoun

Document Type : Original Article

Authors

1 Faculty of Literature and Foreign Languages, Islamic Azad University, Roodehen Branch

2 professor in Persian language and literature, (Kharazmi University)

10.22077/jcrl.2022.4811.1015

Abstract

Persian literature, especially Sufi literature, as a mirror of human thought and behavior, functions as the source of a lot of seven arts, specifically cinema. Dariush Mehrjui, as an Iranian filmmaker, has been able to establish a new philosophical thinking in cinema. Although cinema is an imported product and is not that much old in this ancient land, the precious heritage of Iranian Sufism, which is a symbol of our rites and traditions, can be considered one of its main sources. Although some of the people well educated in cinema have a certain opinion about its origin and find its roots in the Western world, there are filmmakers who are familiar with artistic and human concepts and who are not intimidated by the West, but are trying to give their art a local color. Dariush Mehrjuim, the Iranian filmmaker who has studied philosoiphy in the West, has been the founder of a new way of thinking in cinema. In this research, we have adopted content analysis and an intertextual approach to explore Sufism, as the hidden layer of the film called Hamoun, through symbols and signs. Finally, we came to the conclusion that modern man needs to pay attention to his past traditions and customs to acquire deeper knowledge and know himself. Therefore, Mehrjui finds common ground between Iranian Sufism and Western philosophy, especially some of the key principles of existentialism, which considers pragmatism and human agency very important to achieve excellence and a better. Similarly, Sufism emphasizes special human capacities and following a path based on one’s own abilities, to reach true happiness and perfection.

Keywords

Main Subjects

References

احمدی، بابک. (1396). از نشانه­های تصویری تا متن؛ به سوی نشانه­شناسی ارتباط دیداری. تهران: نشر مرکز.
امینی، احمد. (1370). ادبیات در سینما؛ داستایوفسکی و ادبیات. تهران: انتشارات سروش.
انصاری، خواجه عبدالله. (1362). طبقات­الصوفیه. مقابله و تصحیح محمد سرور مولایی. تهران: توس.
بازن، آندره. (1376). سینما چیست؟ ترجمة محمد شهبا. تهران: بنیاد سینمایی فارابی.
جامی، عبدالرحمان. (1382). نفحات­الانس من حضرات­القدس. تصحیح محمود عابدی. تهران: اطلاعات.
حسینی، حسن. (1378). مشت در نمای درشت؛ معانی و بیان در ادبیات و سینما. تهران: سروش.
 زراعتی، ناصر. (1375). مجموعه مقالات در معرفی و نقد آثار داریوش مهرجویی. تهران: ناهید.
ـــــــــــــ . (1389). داریوش مهرجویی؛ نقد آثار از الماس 33 تا هامون. تهران: هرمس.
شامیان ساروکلایی، اکبر و وحدانی، فاطمه­ثمین (1394). «اندیشه­های وجودی در سروده­های شفیعی کدکنی و أدونیس». ادبیات تطبیقی. س7. ش13.
شرفی، محمود. (1398). «بررسی دلالت‌های تربیتی آموزه­های دینی کی­یرکه­گور بر اساس اندیشة استاد مطهری». تربیت اسلامی. س14. ش29. صص: 133- 152.
شفیعی­کدکنی، محمدرضا. (1385). چشیدن طعم وقت از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر. تهران: سخن.
عطار نیشابوری، فریدالدین. (1384). منطق­الطیر. تصحیح دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: سخن.
همدانی، عین­القضاه. (1370). تمهیدات. تصحیح عفیف عسیران. تهران: کتابخانة منوچهری.
ـــــــــــــــــــ . (1372). نامه­های عین­القضاه. به اهتمام علی نقی منزوی و عفیف عسیران. تهران: کتابخانه منوچهری.
غزالی، محمد. (1361). کیمیای سعادت. به کوشش حسین خدیوجم. تهران: علمی و فرهنگی.
قشیری، ابوالقاسم. (1387). ترجمۀ رسالۀ قشیریه. ترجمۀ ابوعلی حسن بن احمد عثمانی. تصحیح بدیع­الزمان فروزانفر. تهران: زوّار.
کی­یرکه­گور، سورن. (1374). ترس و لرز. ترجمۀ دکتر سیدمحسن فاطمی. تهران: حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی.
گورجیف. (1391). دیدگاه­هایی از زندگی واقعی. سخنرانی­های آغازین گورجیف. ترجمۀ رؤیا منجم. تهران: علم.
لاهیجی، شمس­الدین محمد. (1388). مفاتیح­الاعجاز فی شرح گلشن راز. تصحیح دکتر محمدرضا برزگر خالقی و عفت کرباسی. تهران. زوّار.
مرادی­راد، سمن. (1377). زندگی و فیلم­های خسرو شکیبایی. تهران: علم.
مولوی، جلال­الدین محمد. (1385). دورة کامل مثنوی معنوی. تهران: طلوع.
مهرجویی، داریوش. (1371). فیلمنامۀ هامون. تهران: زمانه.
نامور مطلق، بهمن. (1390). درآمدی در بینامتنی. تهران: سخن.
نیکلسون، رینولد. (1358). تصوف اسلامی و رابطة انسان و خدا. ترجمة محمدرضا شفیعی­کدکنی. تهران: توس.

Files

Share

How to cite

Statistics