Discourse of Unity in Safarzadeh’s Safar-e Bidaran Based on Laclau and Mouffe’s Discourse Analysis

Document Type : Original Article

Authors

1 , Assistant Professor of Persian Language and Literature Department, Yazd branch, Islamic Azad University, Yazd, Iran

2 Ph.D. Persian Language and Literature student ,YazdIslamic Azad University, Iran

10.22077/jcrl.2022.4259.1006

Abstract

Safarzadeh’s Safar-e Bidaran was composed on the eve of the victory of the Islamic Revolution of Iran, when the revolutionary combats were most intense. Within this period of time, writing about the concept of unity indicates the role of unity in the victory of the Revolution. In this paper, the most important features of the discourse of unity in the mentioned book are discussed in a descriptive, analytical and documentary method. The poet tries to deal with the discourse of unity in his poetry. This discourse both manifests the hegemony of the masses who have revolted against the regime and shows the impact of poetry, as an important medium, on the movement. Safarzadeh is a poet with religious and Quranic ideology and the concept of unity in Safar-e Bidaran is mostly ideological and Islamic rather than nationalist. In her poetry, the concept of homeland has Islamic connotations. In fact, the poet seeks a unity that covers the entire Islamic nations. Drawing on his Quranic thoughts, Safarzadeh has managed to beautifully intertwine the unity of self and the unity of the Islamic world; a unity that is manifested in both the textual and structural nature of the poem and its theme. The frequency of the terms that show plurality and unity at the same time and the cases where religious and Quranic allusions have been used to describe unity are of significant importance in this work. 

Keywords

References

قرآن کریم. (1374). ترجمۀ مهدی الهی قمشه­ای. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
ابن فارس. (1404 ق.). معجم مقائیس اللغه. ج6. تحقیق و ضبط عبدالسلام محمد هارون. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
اسکویی، نرگس. (1394). «عوامل مؤثر در ایجاد لحن حماسی در شعر خاقانی». نشریۀ ادب و زبان دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان. ش37: 1-27.
براهنی، رضا. (1371). طلا در مس. تهران: نویسنده.
بشلر، ژان. (1370). ایدئولوژی چیست؟ تهران: شرکت سهامی انتشار.
حسینی زاده، محمدعلی. (1383). «نظریۀ گفتمان تحلیل سیاسی». علوم سیاسی. ش4: 181-212.
حکیم, سیدمحمدباقر. (1377). وحدت اسلامى (از دیدگاه قرآن و سنت), ترجمه عبدالهادى فقهى زاده ، تهران: تبیان.
خمینی، روح‌الله. (1368). صحیفۀ امام خمینی. ج5. تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
رفیعی، محمدعلی. (1386). بیدارگری در علم و هنر، شناختنامۀ طاهره صفارزاده. تهران: انتشارات هنر بیداری.
زرگری‌نژاد. غلامحسین و رئیسی طوسی. رضا. (1376). سید جمال‌الدین؛ اندیشه‌ها و مبارزات. تهران: حسینیه ارشاد.
سام­خانیانی، علی­اکبر و ایوری، سیده طیبه. (1395). «ابعاد اسلام‌گرایی در شعر طاهره صفارزاده». نشریۀ ادبیات پایداری. ش 14: 79-98.
سلطانی، علی‌اصغر. (1383). «تحلیل گفتمان به‌مثابه نظریه و روش». علوم سیاسی. ش 28: 153-170.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1369). موسیقی شعر. تهران: انتشارات آگاه.
صفارزاده، طاهره. (1391). مجموعۀ اشعار طاهره صفارزاده. تهران: پارس کتاب.
-----------. (1383). «سالار صبر». شعر. ش37: 45-67.
صنطاوی جوهری. (بی­تا). الجواهر فی تفسر القرآن. ج3. بیروت: دارالاحیا التراث العربی.
طاهری، مهدی. (1386). «به بهانۀ انتشار کتاب شناختنامه دکتر طاهره صفارزاده: من اهل مذهب بیدارانم». روزنامۀ ایران. شماره 3649: 1-24.
طباطبایی، محمدحسین. (1374). المیزان فی تفسیر القرآن. ج 14. ترجمۀ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزۀ علمیه قم.
فیلیپس و یورگسن. (1389). نظریه و روش در تحلیل گفتمان. ترجمه هادی جلیلی. تهران: نی.
 کسرایی، محمد سالار. (1388). «نظریۀ گفتمان لاکلا و موفه ابزاری کارآمد در فهم و تبیین پدیده‌های سیاسی». سیاست. ش 3: 339-360.
مجلسی، محمدباقر. (1360). بحارالانوار. ترجمۀ موس خسروی و دیگران. تهران: اسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمۀ قرآن کریم. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
Journal of Ritual Culture and Literature
Volume 1, Issue 1 - Serial Number 1
August 2022
Pages 171-186

Files

Share

How to cite

Statistics