Reading of the semiotics of the socio-cultural codes of the national ritual "Nowruz" and its common beliefs (Based on the two axes of syntagmatic and paradigmatic)

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD student of Persian language and literature, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

2 Associate Professor of Persian Language and Literature, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

10.22077/jcrl.2024.6946.1075

Abstract

Semiotics is an approach that analyzes the symbolic system and studies the mechanisms of production, transfer and reception of meaning. Ancient customs and rituals as a cultural sign/representation of human thought and thinking with symbolic meaning, provide an interpretation of the world and human worldview and play an important role in social cohesion. Semiotics was founded in the late 19th century by American philosopher Charles Sanders Peirce and Swiss linguist Ferdinand de Saussure. According to Saussure, semiotics is an approach in the dual field of signifier and signified and semantic implications, but according to Peirce, every sign has three components: representation, interpretation and subject. This research, using analytical-descriptive method, deals with the reading of intertextual elements in prominent socio-cultural codes of Nowruz ritual in the temporal axis. The ancient custom of Nowruz as a cultural sign/representation with iconic, indexical and mostly symbolic signs offers an interpretation of the world and human worldview, which are fading in the contemporary world due to the dominance of virtual communication, and the possibility of exploiting the deep meanings hidden in these Ritual customs in various dimensions of development has been the goal of this research. Therefore, the results of this reading in the axis of companionship and substitution and in the implicit meaning : peace and balance, blessing, happiness and order in the individual axis, justice and justice and peace and friendship has been the social axis and the practical meaning of sustainable development through the development of cultural tourism.

Keywords

Main Subjects


احمدی، مرتضی. (1392). پرسه در احوالات ترون و ترونیا، چاپ اوّل. تهران: هیلا.                                    
استوری، جان. (1398). مطالعات فرهنگی دربارۀ فرهنگ عامه. ترجمۀ حسین پاینده. چاپ ششم. تهران: آگه.
اسماعیل‌پور، ابوالقاسم. (1372). «نوروز، جلوه‌گاه اسطورۀ آفرینش». چاووش. س1. ش 12 و 11. صص: 15-4.
اسماعیل‌پور، ابوالقاسم.  (1379). «نسبت اسطوره با ادبیات و فلسفه». کتاب ماه ادبیات و فلسفه. ش 35. صص: 73-63.
 اکو، امبرتو. (1399). نشانه‌شناسی. ترجمۀ پیروز ایزدی. چاپ چهارم. تهران: ثالث.
الیاده، میرچا. (1365). «مقدّمه‌ای بر فلسفه‌ای از تاریخ (اسطوره بازگشت جاودانه). ترجمۀ بهمن سرکاراتی. تبریز: بی‌جا.
ال‌گورین، ویلفرد و دیگران. (1385). مبانی نقد ادبی. ترجمۀ فرزانۀ طاهری. چاپ چهارم. تهران: نیلوفر.
آموزگار، ژاله. (1370). «نوروز». ماهنامۀ کلک. ش 24 و 23. صص: 33-23.
امین، سیدحسن. (1383). «نوروز، جشن طبیعت و هویت ملّی». حافظ. ش 1. صص: 9-5.
باشلار، گاستون. (1364). روانکاوی آتش. ترجمۀ جلال ستاری. تهران: توس.
بهار، مهرداد. (1369). «نوروز، زمان مقدّس». ماهنامۀ چیستا. س2. ش 7 و 8. صص: 779-778.
بهار، مهرداد. (1376). از اسطوره تا تاریخ. تهران: چشمه.                                                                       . بیرونی، ابوریحان. (1357). التفهیم لاوائل صناعه التنجیم به کوشش جلال‌الدین همایی، تهران: انجمن آثار ملّی
پاینده، حسین . (1398). نظریه و نقد ادبی درسنامه‌ای میان‌رشته‌ای. ج2. چاپ دوم. تهران: سمت.            
پورداوود، ابراهیم. (1377). یشت‌ها، ج 1و2، تهران: اساطیر.
 تودور، اندرو.(1392). نظریه و روش در مطالعات فرهنگی. ترجمۀ فاطمه براتلو. چاپ اوّل. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.                                                                                                              
تقی‌زاده، حسن. (1349). مقالات. به کوشش ایرج افشار. تهران: چاپخانۀ بیست‌وپنجم شهریور.                       
رجبی، پرویز. (1361). «نوروز، جشن‌های فروردین و فروردینگان»، چیستا. ش 8. صص: 997-996.              
رضوی‌فر، آملی و غفاری، حسین. (1390). «نشانه‌شناسی پیرس در پرتو فلسفه، معرفت‌شناسی و نگرش وی به پراگماتیسم». فلسفه. س39. ش 2. صص: 36-5.                                                             
ساسانی، فرهاد. (1389). معناکاوی؛ به‌سوی نشانه‌شناسی اجتماعی. چاپ اوّل. تهران: علم                             .
سجودی، فرزان. (1393). نشانه‌شناسی کاربردی. چاپ سوم. تهران: علم.
سوسور، فردینان. (1382). دورۀ زبان‌شناسی عمومی. ترجمۀ کوروش صفوی. چاپ دوم. تهران: هرمس.
شریعت‌زاده، علی‌اصغر. (1371). فرهنگ مردم شاهرود. شاهرود: مؤلف.                                                       
شهری، جعفر. (1368). تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، زندگی و کسب‌وکار. تهران: موسسۀ خدمات فرهنگی رسا.
شهرام‌نیا، امیرمسعود. (1386). جهانی‌شدن و دموکراسی در ایران. تهران: نگاه معاصر.                                 
شوالیه، ژان و گربران، آلن. (1379). فرهنگ نمادها. ترجمه و تحقیق: سودابه فضایلی. چاپ اوّل. تهران: جیحون.
صرفی، محمدرضا. (1380). «آزمون آتش». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر. دورۀ جدید. ش 8 و 9 (پیاپی 7)، صص: 57-32.                                                                                           
صفوی، کوروش. (1393). آشنایی با نشانه‌شناسی ادبیات. تهران: علمی.
ضمیران، محمد. (1383). درآمدی بر نشانه‌شناسی هنر. چاپ سوم. تهران: قصه.
طاهری، صدرالدین. (1396). «تحلیل نشانه‌شناختی شیوه‌های رمزگذاری در آثار رنه‌مگریت»، مطالعات فرهنگ ارتباطات، د19. ش 41. صص: 194-177.
علوی مقدّم، مهیار. (1400). «کارکرد معیارهای نشانه‌ای، ساختاری، ارزشی و نقشی در تحلیل فرایند زایشی معنا و دلالت‌پردازی در نظام نشانه‌ای». مطالعات زبانی و بلاغی. س12. ش 24. صص 66-37.
فره‌وشی، بهرام. (1388). جهان فروری. تهران: فروهر.
فریزر، جیمز جورج. (1387). شاخۀ زرّین. ترجمۀ کاظم فیروزمند. چاپ پنجم. تهران: آگاه.                               
فکوهی، ن. (1390). تاریخ، اندیشه و نظریه‌های انسان‌شناسی. تهران: نی. 
قبادی، علیرضا. (1392). «فولکلور ابزاری برای مطالعات فرهنگی (نمونۀ موردی ضرب‌المثل‌های همدانی)، نشریۀ مطالعات فرهنگی و ارتباطات. د9. ش 30. صص: 176-153.
کوپر، جی‌سی. (1386/1991). فرهنگ مصوّر نمادهای سنّتی. ترجمۀ ملیحۀ کرباسیان. تهران: نشر نو.                 
گیرو، پی‌یر. (1383). نشانه‌شناسی. ترجمۀ محمد نبوی. چاپ دوم. تهران: آگاه.
ماجدی، حمیده و زرآبادی، زهراالسادات. (1389). «جستاری در نشانه‌شناسی شهری».، آرمانشهر. ش4. صص56-49.
صرفی، محمدرضا. (1380). «آزمون آتش». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر. دورۀ جدید. ش 8 و 9 (پیاپی 7). صص: 57-32.
رضی، هاشم. (1394). معاد و آخرت‌شناسی در ادیان ایران قدیم. تهران: بهجت.
مدرسی، سیدجواد. (1366). «نوروز در تاریخ اسلام»، علوم و قرآن و حدیث. نور علم. ش 20. صص:115-103.
مهدوی، بتسابه (فرشته). (1388). سفره‌های نذری و سنّت‌های کهن ایران‌زمین. تهران: مشق شب.                     
نجومیان، امیرعلی. (1389). «مقدمه». نشانه‌شناسی فرهنگ(ی). گردآوری: امیرعلی نجومیان. تهران: سخن.
ولایتی، الهام. (1395). «بررسی جشن‌های تاریخی ایران با تکیه بر نوروز، مهرگان و سده». تاریخنامۀ خوارزمی. س5. ش 15. صص: 161-148.  
 یوسفی زیرابی، فریده. (1389). فرهنگ و آداب‌ورسوم سوادکوه. ساری: شلفین.                                        
یوهانس، یورگن دنیس و لارنس، سونداریک. (1388). نشانه‌شناسی چیست؟ ترجمۀ علی میرعمادی. تهران: ورجاوند.
Combe, Ian & David Crowther. (2005). The Semiology of an Advertising Compaigns Brand Reposititioning. London Metropolitan University: 2 Jon, http://www.londonmet.ac.uk/Domo-shado/library/r67150-3.p.
Dansesi, Marcel. (2007). The Quest for Meaning: A Guide to ). Semiotic Theory and Practics, Toronto, University of Toronto Press.
Hatim, B&Mason, I. (1990). Discourse and Translator, London & New York: Longman.
Kress, G & Van Leesuwen, T. (1996). Reading Images: The Grammer of Visual dsign, London & NewYork: Routledge.
Pierce, C. S. (1931). Collected papers, Harvard University Press, Combridge.
Saussure, Ferdinand de. (1916/1983). Course in General Linguistics, (trans. Roy Harris), London: Duckworth.
Violi, P. (1999). Semiotics and Cognition In, R. A. Wilson & F.C.Keil (Eds), The M. I. T Encyclopedia of cognitive Sciences, pp: 744-795, Combridge M A, M. I. T press.