"Love ritual in the mirror of Ahmed Azizi's works"

Document Type : Original Article

Author

Ph.D. Student of Literature University of Birjand

10.22077/jcrl.2025.7057.1086

Abstract

Abstract

Love is one of the most important issues of Mysticism and Sufism, and its priority and delay are different for Mystics. Some pundits have found love as a way to reach Mysticism, and others see it as the post-mystical stage. Azizi, who has created the new Shatha following the ancient mystics, explained love like many experts.



The scope of this article is to examine his views on the subject of love ritual, which is actually an examination of the method of romantic conduct, in his works of poetry and prose, such as " yek Livan Shateh Dagh, Malakut Takalom, Tarjome ye zakhm, Sharji Awaz, Qose Ghazal" etc.

The author of this research tries to examine the intellectual framework and the place of love and the way of love in the mentality of Ahmad Azizi.

The hypothesis of this work is that Azizi prefers love to mysticism, but in practice he sees both as one. The result of the research was that Azizi believed in the union of love and cognition and did not see them separately from each other. He commented on Roozbahan's style of love and Molavi's style of expression.

Keywords

Main Subjects


قرآن کریم.
ارنست، کارل. (1387). روزبهان بقلی؛ تجربه عرفانی و شطح ولایت در تصوف ایرانی. ترجمة کورس دیوسالار. تهران: امیرکبیر.
حافظ شیرازی، خواجه شمس‌الدین محمد. (1385). دیوان حافظ. با مقدمه دکتر محمدجعفر یاحقی. مشهد: به‌نشر.
خادمی کولایی، مهدی و بزرگی قلعه‌سری، سیده هاجر. (1394). «بررسی تطبیقی مفهوم عشق نزد فلوطین و مولانا». پژوهش‌های ادبیات تطبیقی. د 3. ش1. صص 164-143.
زرین‌کوب، عبدالحسین. (1402).  از کوچه رندان. تهران: علمی.
سیدان، الهام. (1393). «مبانی نظری مراحل سیر و سلوک در مشرب الارواح روزبهان بقلی». ادبیات عرفانی. س6. ش11. صص152- 123.
شادمنامن، محمدرضا؛ حسن‌زاده، شهریار؛ بی‌غم علی بابالو، لطفعلی. (1393). «بررسی مفهوم عشق در آثار روزبهان بقلی». عرفان اسلامی. س10. ش40. صص217- 191.
صادقی، مجید و عروجی، راضیه. (1385). «حیرت در عرفان». پژوهش‌های فلسفی و کلامی. د7. ش28. صص 31-63.  
ضیف، شوقی. (1999). الحب العذری عند العرب. لبنان: انتشارات دارالمصریه.
طباطبایی، فاطمه. (1392). سخن عشق؛ دیدگاه‌های امام خمینی و ابن عربی. تهران: پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی.
           قشیری، عبدالکریم‌ بن هوازن. (1374). رساله قشیریه. ترجمه حسن بن احمد عثمانی. مقدمه بدیع‌الزمان فروزانفر. تهران: انتشارات علمی فرهنگی.
عزیزی، احمد. (1372). ملکوت تکلم. تهران: روزنه.
عزیزی، احمد. (1375). ترجمه زخم. تهران: روزنه.
عزیزی، احمد. (1387).  ناودان الماس. تهران: کتاب نیستان.
عزیزی، احمد. (1388). شرجی آواز. تهران: سوره مهر.
عزیزی، احمد. (1390). یک لیوان شطح داغ. تهران: کتاب نیستان.
علی جولا، الهام و آشوری، هنگامه. (1391). «بررسی تطبیقی مفهوم عرفانی عشق در اندیشه عطار و سهروردی». دانشکده تبریز. س 65. صص 107- 75.
کاشانی، عزالدین محمود. (1389). مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه. مقدمه تصحیح و توضیحات عفت کرباسی و محمدرضا بزرگر خالقی. تهران: زوار.
موسوی خمینی، روح‌الله. (1376). مصباح الهدایه الی الخلافة و الولایة. تهران: مؤسسة تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
همدانی، عین‌القضات. (1362). نامه‌های عین‌القضات همدانی. ج1. مصحح عفیف عسیران و علی‌نقی منزوی. تهران: کتابفروشی منوجهری و زوار.
همدانی، ملاعبدالصمد. (1387). رساله در عشق الهی. به تصحیح احسان فتاحی اردکانی. اقوام و مذاهب. س2. ش8 و9. صص190- 163.
یثربی، سید یحیی. (1390). عرفان عملی. تهران: بوستان کتاب.