قرآن کریم. (1389). ترجمۀ ناصر مکارم شیرازی. قم: نشتا.
نهج‌البلاغه. (1370). ترجمۀ سیّدجعفر شهیدی. تهران: انقلاب اسلامی.
ابرامز، مایر هوارد و جفری گالت هرفم. (1387). فرهنگ توصیفی اصطلاحات ادبی. ترجمۀ سعید سبزیان مرادآبادی. ویراست9. تهران: رهنما.
ابن عربی، محیی‌الدّین. (1410ق). رحمه من الرّحمن فی تفسیر و اشارات القرآن. به اهتمام محمود محمود الغرب. دمشق: نضر.
ابن تیمیّه، احمد. (1972م). مجموعه الرّسائل الکبری. بیروت: احیاء التّراث العربی.
ارنست، کارل. (1387). روزبهان بقلی: عرفان و شطح اولیا در تصوّف اسلامی. ترجمۀ مجدالدّین کیوانی. تهران: نشر مرکز.
بلاشر، رژی. (1365). در آستانۀ قرآن. ترجمۀ محمود رامیار. تهران: فرهنگ اسلامی.
بیضاوی، ناصرالدّین عبدالله. (1998م). انوار التّنزیل و اسرار التّأویل. بیروت: دار الاحیاء التّراث العربی.
جوادی آملی، عبدالله. (1383). تفسیر تسنیم. قم: اسراء.
حاجی ربیع، مسعود. (1394). «بررسی تطبیقی تأویل عرفانی ابن‌عربی با مباحث هرمنوتیکی معاصر». اندیشۀ دینی. د15. ش57. صص150-133.
حرّ عاملی، محمّدبن حسن. (1414ق). وسائل‌الشّیعه. قم: مؤسّسة آل‌البیت.
خرّمشاهی، بهاءالدین.(1377). دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی. تهران: ناهید.
خیّاطیان، قدرت‌الله و سلیمانی کوشالی، فاطمه. (1394). «جایگاه عشق در تفسیر عرفانی عرایس البیان روزبهان بقلی». ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناختی. س11ش41. صص 194-167.
رامیار، محمود. (1387). تاریخ قرآن. تهران: امیرکبیر.
رضایی اصفهانی، محمّدعلی. (1380). پژوهشی در اعجاز علمی قرآن. تهران: مبین.
روزبهان بقلی شیرازی، ابومحمّدبن ابونصر. (1360). شرح شطحیات. به تصحیح و مقدّمۀ هنری کربین. تهران: کتابخانۀ طهوری.
روزبهان بقلی شیرازی، ابومحمّدبن ابونصر. (1388). عرایس البیان فی حقایق القرآن. ترجمه و تحقیق: علی بابایی. تهران: مولی.
روزبهان بقلی شیرازی، ابومحمّدبن ابونصر.(2008). عرائس البیان فی حقایق القرآن. به تحقیق احمد فرید المزیدی، بیروت: دارلکتب العلمیّه.
روزبهان بقلی شیرازی، ابومحمّدبن ابونصر. (1393). منطق الاسرار ببیان الانوار. به تصحیح سیّدعلی‌اصغر میرباقری فرد و زهره نجفی. تهران: سخن.
زرکشی، محمّدبن بهادر. (1408ق). البرهان فی علوم القرآن. به اهتمام محمّدابوالفضل ابراهیم. بیروت: دارالحدیث.
سلطانی، فاطمه. (1401). «بررسی تأویلات عرفانی آیات متشابه قرآنی در آثار روزبهان بقلی با نگاهی به نظریّۀ بینامتنیّت». پژوهش‌های ادبی-قرآنی. د10.ش1. صص43-22.
سنایی غزنوی، ابوالمجد مجدودبن آدم. (1374). حدیقه الحقیقه و شریعه الطّریقه. به تصحیح و اهتمام محمّدتقی مدرّس رضوی. تهران: دانشگاه تهران.
سیّداهل، عبدالعزیز. (1972م). من اشارات العلوم فی القرآن الکریم. بیروت: دارالنهضه الحدیثه.
شکر، کاظم محمد على. (2001م). أسرار الحروف و الحروف المقطعه فی القرآن. بیروت: دارالمحجه البیضاء.
شیخ الاسلامی، علی و رضایی، محمّد. (1390). «بینش نقش‌اندیش روزبهان در تفسیر عرایس البیان فی حقایق القرآن». ادب فارسی. د1. ش6. پیاپی 193. صص 56-39.
الصّاوی، صلاح. (1366). «روزبهان و تفسیر عرایس البیان». ادیان مذاهب و عرفان. د1. ش 2و 3. صص 32-12.
طباطبایی، سیّدکاظم. (1377). «حروف مقطّعه از منظر قرآن‌شناسان غربی». مجلّۀ الهیّات و معارف اسلامی (مطالعات اسلامی). س2. ش2. صص 181-171.
طباطبایی، سیّدمحمّدحسین. (1378). تفسیر المیزان. ترجمۀ سیّدمحمدباقر موسوی همدانی. تهران: امیرکبیر.
طریحی، فخرالدّین‌بن محمّد. (1375). مجمع البحرین. ترجمه و تحقیق: احمد حسینی اشکوری. تهران: مرتضویّه.
فرهنگ‌نامۀ علوم قرآن. (1394). جمعی از نویسندگان. ویراستاران: فاطمه رجبی، محمّد خیّری، محمّدباقر انصاری، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
کلینی، ابی‌جعفر محمّدبن یعقوب‌ابن اسحاق. (1378). الکافی. تهران: المؤسّسه العالمیّه للخدمات الاسلامی.
کیلر، آنابل. (1395). هرمنوتیک صوفیانه در تفسیر کشف الاسرار میبدی، ترجمۀ جواد قاسمی. تهران: میراث مکتوب.
مجلسی، محمّدباقربن محمّدتقی. (1362). بحار الانوار الجامعه لدّرر أخبار الأئمّه الأطهار، به تصحیح محمّدباقر بهبودی. تهران: دارالکتاب الاسلامیّه.
ملّاصدرای شیرازی، صدرالدّین محمّد. (1410ق). الحکمه المتعالیه. بیروت. دار احیاء التّراث العربی.
میردامادی، سیّدمحمّد. (1385). «آراء عرفانی و تفسیری روزبهان شیرازی (بقلی)». پیک نور. د4. ش1. صص49-39.
نادرعلی، عادل. (1380). «مکاتب تأویلی». زبان و علوم قرآن. د2. ش 6-5. صص 20-7.
نولدکه، تئودور. (2004). تاریخ القرآن. به اهتمام فریدریش شفالی. بیروت: کونراد.
نیّری، محمّدیوسف و لیلا روغنگیری. (1393). «مقایسۀ تأویل‌های عرفانی روزبهان در عبهرالعاشقین و عرایس البیان». شعرپژوهی. س4. ش3. صص 184-159.
Seals, M. (2014). Qur’an and Bible. NJ: Princeton University Press.
)