Explanation of executive contracts in the formation of Ta'ziyeh ritual performance

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD Candidate in Philosophy of Art, Department of Philosophy of Art, Faculty of Art, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

2 Professor, Department of Art, Faculty of Art and Architecture, Yazd Branch, Islamic Azad University, Yazd, Iran

3 Associate Professor, Department of Directing and Acting, Faculty of Art and Architecture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran

4 Associate Professor, Department of Western Philosophy, Faculty of Literature, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

5 Assistant Professor, Department of Performing Arts, Faculty of Art, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

10.22077/jcrl.2025.8385.1169

Abstract

Ta’ziyyah is a ritual performance whose format and content are influenced by deep-rooted religious traditions and has emerged from rituals, mourning ceremonies, and funeral rites throughout history and over time in the form of various types; Ta’ziyyah has a set of performance conventions that have been passed down from generation to generation and have undergone ups and downs over time; the main goal of this research is to explain the conventions of Ta’ziyyah ritual performance in the process of producing this type of ritual performance. This research was developed using a descriptive-analytical method and library and internet resources were used to complete the theoretical foundations; this article attempts to answer the questions of what do performance conventions mean and what are the elements and indicators of Ta’ziyyah ritual performance conventions? In conclusion, it is stated that familiarity and learning of theatrical conventions such as "plot conventions or narrative design and sequence of events in Ta'ziyyah ritual performance", "dramatic conventions in Ta'ziyyah ritual performance", "time conventions in Ta'ziyyah ritual performance", "object conventions in Ta'ziyyah ritual performance", "location and stage design conventions in Ta'ziyyah ritual performance", "mutual communication and active participation of performers with the audience in Ta'ziyyah ritual performance", "clothing and color conventions in Ta'ziyyah ritual performance" and "music and singing conventions in Ta'ziyyah ritual performance" can increase the performers' understanding of the executive capacities of theatrical conventions in various forms of Ta'ziyyah ritual performance.

Keywords

Main Subjects

References

آژند، یعقوب. (1385). نمایش در دوره قاجار. تهران: مولی.
اسفندیاری، جواد. (1396). تأثیر قواعد اجرایی تقلید در نگارش نمایشنامه‌های الهام‌گرفته از نمایش‌های سنتی در 1370 هجری شمسی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشکده سینما و تئاتر.
اسماعیلی، حسین. (1389). تشنه در میقاتگه: متن و متن‌شناسی تعزیه (مجموعه لیتن). تهران: معین.
اورلی، هولتن. (1388). تئاتر آیینه طبیعت. ترجمه محبوبه مهاجر. تهران: سروش.
البرز‌ی، هادی و بهزادمقدم، سهیلا. (1394). «نشانه‌شناسی رنگ در تعزیه». مدیریت رسانه. ش 16. صص 63-70.
بلوک‌باشی، علی، و شهیدی، عنایت‌الله. (1380). پژوهشی در تعزیه و تعزیه‌خوانی: از آغاز تا پایان دوره قاجار در تهران. تهران: نشر کمیسیون ملی یونسکو، دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
بیضایی، بهرام. (1387). نمایش در ایران. چاپ ششم، تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.
پرینس، جرالد. (1391). روایت‌شناسی. ترجمه محمد شهبا. تهران: مینوی‌خرد.
پهلوان، کیوان. (1397). فرهنگ تعزیه در جهان ایرانی. تهران: آرون.
جعفری، سمیه. (1392). بداهه‌پردازی و فرایند آن در کار دو کارگردان ایرانی: مسعود دلخواه، حمیدپورآذری. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
چلکوفسکی، پیتر. (1367). نیایش و نمایش در ایران. تهران: نشر وزارت فرهنگ و آموزش عالی، فرهنگی.
حامد سقایان، مهدی. (1377). قراردادهای تئاتری در نمایش‌های سنتی ایران با تأکید بر تعزیه و روحوضی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
حسامی، حسن. (1393). شیوه‌های اجرایی نمایش ایرانی در آثار علی نصیر‌یان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه هنر و معماری.
رفیعی، مجتبی. (1390). مفهوم فضا در نمایش سنتی ایران با تأکید بر تعزیه و تخت‌حوضی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
ریکور، پل. (1383). زندگی در دنیای متن. ترجمه بابک احمدی. تهران: انتشارات مرکز.
سراجی، محسن. (1389). نظریه‌ی نمایش سیاه‌بازی. تهران: قطره.
شکنر، ریچارد. (1386). نظریه‌ی اجرا. ترجمه مهدی نصرالله‌زاده. تهران: سمت.
صالح‌پور، اردشیر. (1390). گرامافون و نمایش، تاریخ تحلیلی تقلید و مضحکه در ایران. تهران: نمایش.
عرب امیری، محسن. (1393). تأثیر تکنیک‌های اجرایی نمایش‌های شادی‌آور ایرانی در آثار میرزا آقا تبریزی، کمال‌الوزاره محمودی و حسن مقدم. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
عناصر، جابر. (1385). «کاربرد رنگ‌ها در تعزیه». روزنامه ایران. ش 3591.
فتحعلی‌بیگی، داوود. (1396). آشنایی با مبانی شبیه‌خوانی. تهران: سوره مهر.
فهیمی‌فر، علی‌اصغر و عباسی، رضا. (1399). «نقش و اهمیت بداهه‌پردازی در نمایش‌های شادی‌آور ایرانی، با تأکید بر سیاه‌بازی». فصلنامه تئاتر. ش 82. صص 51-73.
قاسمی‌پور، قدرت. (1387). «زمان و روایت». نقد ادبی. ش 2.
کیانی، حسین. (1382). پژوهشی در نمایش‌های شادی‌آور ایرانی؛ پروژه عملی بقال‌بازی در حضور. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
محسنیان راد، مهدی. (1374). ارتباط شناسی. چاپ دوم. تهران: سروش.
محمد، معین. (1387). فرهنگ معین. جلد اول. تهران: امیرکبیر.
مک‌کویلان، مارتین. (1388). گزیده مقالات روایت. ترجمه محمد فتاح. تهران: مینوی‌خرد.
میرصادقی، جمال. (1380). عناصر داستان. تهران: سخن.
ناصربخت، محمدحسین. (1371). «پرده‌های درویشی». فصلنامه هنر. ش 35. صص 102-114.
نعمت‌طاووسی، مریم. (1392). فرهنگ نمایش‌های سنتی و آیینی ایران. تهران: دایره.
نوروزی، حامد و شاطری، مفید. (1398). «تداعی؛ ترفندی روایی- نمایشی برای متادرام گریز در تعزیه». فنون ادبی. ش 26. صص 17-34.
همایونی، صادق. (1380). تعزیه در ایران. شیراز: نوید شیراز.

Files

Share

How to cite

Statistics