The "Khayyam-Khani" Ritual, with a focus on why it is popular and spread on the Persian Gulf coast and Bushehr

Document Type : Original Article

Authors

1 Department of Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Persian Gulf University, Bushehr, Iran

2 Master's student in Persian Language and Literature, Department of Persian Language and Literature, Persian Gulf University, Bushehr, Iran.

10.22077/jcrl.2025.8808.1194

Abstract

The Khayyam-reciting ritual, as one of the most beautiful and prominent manifestations of the regional culture and art of the Persian Gulf coast and Bushehr, is a ritual with a long history that is shaped by music, drumming, and the reading of Khayyam's poems by Neyshaburi, accompanied by the sounds of instruments such as the "double reed" and the "flute". On the one hand, Khayyam's Rubaiyat, due to its inclusion of themes such as the impermanence of life and the invisibility of human destiny, disregard and forgetting past suffering, living in the present and disregarding the difficulties of life and considering it simple, and on the other hand, its conformity and convergence with the principles and way of life of the people who have been influenced by Khayyam's beliefs and philosophy, has paved the way for the people of Bushehr province to turn to the Rubaiyat of this famous poet and transform it into a special and unique type of indigenous and local music of this region. This research was conducted with an ethnographic approach and in a descriptive-analytical manner, and field findings and library resources were used to conduct it. The present research was conducted due to the importance of the problem of finding answers to the reasons for the popularity and authenticity of Khayyam reading in Bushehr and Khayyam’s position among the people of this region. Through investigation and research in this field, it was found that various reasons such

Keywords

Main Subjects

References

ابن خلدون، عبدالرحمن‌ بن محمّد. (1382). مقدمۀ ابن خلدون. محمّد پروین گنابادی (مترجم). چ10. تهران: علمی و فرهنگی.
جرجانی، سیّد اسماعیل. (1382). ذخیرۀ خوارزمشاهی. تهران: فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران.
حافظ شیرازی، خواجه شمس الدّین محمّد. (1401). دیوان غزلیات خواجه حافظ شیرازی به کوشش خلیل خطیب رهبر. تهران: صفی­علیشاه.
حسن‌زاده، علی. (1398). کلیات دوبیتی‌های فایز دشتی. چ2. قم: نگاه آشنا.
حکمت­شعار، فاطمه. (01 خرداد 1401). «خیّام­خوانی بوشهری؛ رقص شادی در قامت شعر». وبگاه کجارو. در نشانی https://www.ibna.ir/news/306485>>  
سلیمانی، سیمین. (27/ 02/ 1401). «خیّام در زندگی روزمرّه بوشهری ها حضور دارد». اعتماد نیوز. در نشانی <https://www.etemadnewspaper.ir/fa/Main/Detail/184873>
شریفیان، محسن و یاحسینی، سیّدقاسم. (1389). موسیقی بوشهر پس از اسلام. تهران: آینه کتاب.
فاضلی، مهبود. (1387). «نظام فکری خیّام». فصلنامه پژوهش‌های ادبی. س5. ش20. صص 61-89.
فتّاحی، سروه؛ جابری نسب، نرگس؛ خاتمی، احمد. (1400). «ادبیات شبانی در ساحت ادبیات شفاهی کردی، مطالعۀ موردی بخش خاومیرآباد مریوان». پژوهشنامه ادبیات کردی. س7. ش2. صص 1-29.
فروغی، محمّدعلی و غنی، قاسم. (1372). رباعیات خیّام نیشابوری. تهران: عارف.
فروغی، محمّدعلی. (1342). غزلیات سعدی. تهران: اقبال.
قنبری عُدیوی، عبّاس. (1403). «جلوه‌های حکیم خیّام نیشابوری در فرهنگ مردم ایران». فصلنامه فرهنگ مردم ایران. ش76. صص 151- 183.
مختاباد، سیّد مصطفی و رنجبر کرانی، نرگس. (1392). «بررسی تبارشناسانه ادبیات نمایشی روستایی-شبانی (پاستورال)». فصلنامه تخصصی هنرهای نمایشی. ش8. صص 53-64.
منتسکیو، بارون دو. (1349). روح‌القوانین. علی‌اکبر مهتدی (مترجم). چ6. تهران: امیرکبیر.
مؤذنی، حمید. (04 خرداد 1400). «رابطه بوشهری ها با خیّام طعم خاصّی دارد؛ طعم قلیه ماهی». خبرگزاری ایبنا. در نشانی < https://www.ibna.ir/news/306485>
هدایت، صادق. (بی‌تا). ترانه‌های خیّام. تهران: امیرکبیر.

Files

Share

How to cite

Statistics