ابوزید، نصرحامد. (1390). چنین گفت ابن عربی. ترجمۀ احسان موسوی خلخالی. تهران: نیلوفر.
ابوزید، نصرحامد. (1389). معنای متن، پژوهشی در علوم قرآن. ترجمه مرتضی کریمی نیا. تهران: طرح نو.
ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، (1377). روح الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن. تصحیح محمد مهدی ناصح و محمد جعفر یاحقی. مشهد: آستان قدس رضوی.
احمدی، بابک. (1381). هایدگر و تاریخ هستی. تهران: مرکز.
جربزه‌دار، عبدالکریم. (1363). مقالات علامه قزوینی. جلد 1. تهران: اساطیر.
جواهرى،
سید محمدحسن. (1384). «پژوهشى در انواع ترجمه
قرآن کریم».
پژوهش‌های قرآنی. ش 42 و 43. ویژه‌نامه ترجمۀ قرآن.
رامیار، محمود. (1389). تاریخ قرآن. تهران: امیرکبیر.
رشیدالدین میبدی، ابوالفضل. (1376). کشف‌الاسرار و عدة الابرار به سعی و اهتمام علی‌اصغر حکمت. جلد1. تهران: امیرکبیر.
سورآبادی نیشابوری، ابوبکر عتیق. (1381). تفسیر سورابادی. تصحیح سعیدی سیرجانی. جلد1. تهران: فرهنگ نشر نو.
طباطبایی، کاظم. (1377). «ترجمه معانی القرآن الکریم فی اللغة الفارسیه بعدالثورة الاسلامیه». مطالعات اسلامی. ش 41 و 42.
الغزالی، ابوحامد. (1983). جواهرالقرآن ودرره، بیروت: دارالآفاق الجدیدة کتاب مقدس (عهد عتیق و عهد جدید). ترجمه‌شده از زبان‌های اصلی عبرانی، آرامی و یونانی. بی‌تا. انجمن کتاب مقدس ایران.
گلدزیهر، ایگناس. (1383). گرایشهای تفسیری در میان مسلمانان. ترجمه سید ناصر طباطبایی. تهران: ققنوس.
گنابادی (سلطانعلیشاه)، سلطان محمد. (1379)، بیان السعاده فی مقامات العباده، مترجمان محمدآقا رضاخانی و حشمت‌الله ریاض. ناشر: محمدآقا رضاخانی.
ماهیار، محمد. (1382). «جلوه ادب پارسی در تفسیر سورآبادی: نگاهی به پیشینه و حال تصحیح و انتشار تفسیرسور آبادی». گلستان قرآن. ش 145. صص15-18.
ناصح، محمدمهدی. (1369). ترجمۀ آیات تفسیر طبری و ابوالفتوح رازی. یادنامۀ طبری. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
نژادحقیقی، بهدخت. (1388). تفاوت ترجمههای قرآن از منظر ایدئولوژیک. تهران: سخن.
نویا، پل. (1373). تفسیر عرفانی و زبان قرآنی. ترجمۀ اسماعیل سعادت. تهران: نشر دانشگاهی.
هاشمی، سید حسین. (1384). «گسستها و پیوستهاى ترجمه و تفسیر قرآن».
پژوهش‌های قرآنی. ش 42 و 43. ویژه‌نامه ترجمه قرآن.
)