خلقت و آفرینش در مثنوی‌های بیدل با نظر به منابع فلسفی و عرفانی دین هندو

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه فردوسی مشهد

10.22077/jcrl.2025.7953.1147

چکیده

دین هندو یکی از مهم‌ترین ادیان در هند است. خلقت و آفرینش انسان و جهان هستی پایه‌ی جهان‌بینی و ایدئولوژی این دین را تشکیل می‌دهد. مفاهیم خلقت و آفرینش انسان و جهان در قدیم‌ترین متون حکمی و فلسفی آنها یعنی وداها و اوپه‌نیشدها مطرح شده است. در وداها خلقت و آفرینش را از عدم و نیستی می‌دانند. در متون اوپه‌نیشدها برای تبیین خلقت و آفرینش از واژه‌ی «برهمن» استفاده کرده‌اند. برهمن از یک سو عدم و نیستی است و هیچ توصیف ادراکی نمی‌گیرد و به آن «نیرگون برهمن» می‌گویند و از سوی دیگر جهان مادی و جسمانی است که آن را «سگون برهمن» می‎نامند. فرزانگان اوپه‌نیشدی می‌گویند عدم و نیستی مانند یک روح حقیقی در باطن انسان و جهان هستی وجود دارد. بیدل بی‌آنکه از اصطلاحات «نیرگون برهمن» و «سگون برهمن» استفاده ‌کند، به گونه‌ای چیستی آفرینش را گزارش می‌کند که مخاطب آشنا با عرفان و فلسفه هند، می‌تواند با نظر در زوایای سخن او، تصاویر و شیوه استدلالش مفاهیم هندی «عدم و نیستی»، «انسان»، «تخم عالم کیهانی»، «نظریه‌ی انعکاس»، «شخص خلقت» و «وهم و خیال بودن جهان هستی» بازیابی کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات