آژند، یعقوب. (1385). نمایش در دوره قاجار. تهران: مولی.
اسفندیاری، جواد. (1396). تأثیر قواعد اجرایی تقلید در نگارش نمایشنامه‌های الهام‌گرفته از نمایش‌های سنتی در 1370 هجری شمسی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشکده سینما و تئاتر.
اسماعیلی، حسین. (1389). تشنه در میقاتگه: متن و متن‌شناسی تعزیه (مجموعه لیتن). تهران: معین.
اورلی، هولتن. (1388). تئاتر آیینه طبیعت. ترجمه محبوبه مهاجر. تهران: سروش.
البرز‌ی، هادی و بهزادمقدم، سهیلا. (1394). «نشانه‌شناسی رنگ در تعزیه». مدیریت رسانه. ش 16. صص 63-70.
بلوک‌باشی، علی، و شهیدی، عنایت‌الله. (1380). پژوهشی در تعزیه و تعزیه‌خوانی: از آغاز تا پایان دوره قاجار در تهران. تهران: نشر کمیسیون ملی یونسکو، دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
بیضایی، بهرام. (1387). نمایش در ایران. چاپ ششم، تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.
پرینس، جرالد. (1391). روایت‌شناسی. ترجمه محمد شهبا. تهران: مینوی‌خرد.
پهلوان، کیوان. (1397). فرهنگ تعزیه در جهان ایرانی. تهران: آرون.
جعفری، سمیه. (1392). بداهه‌پردازی و فرایند آن در کار دو کارگردان ایرانی: مسعود دلخواه، حمیدپورآذری. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
چلکوفسکی، پیتر. (1367). نیایش و نمایش در ایران. تهران: نشر وزارت فرهنگ و آموزش عالی، فرهنگی.
حامد سقایان، مهدی. (1377). قراردادهای تئاتری در نمایش‌های سنتی ایران با تأکید بر تعزیه و روحوضی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
حسامی، حسن. (1393). شیوه‌های اجرایی نمایش ایرانی در آثار علی نصیر‌یان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه هنر و معماری.
رفیعی، مجتبی. (1390). مفهوم فضا در نمایش سنتی ایران با تأکید بر تعزیه و تخت‌حوضی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
ریکور، پل. (1383). زندگی در دنیای متن. ترجمه بابک احمدی. تهران: انتشارات مرکز.
سراجی، محسن. (1389). نظریه‌ی نمایش سیاه‌بازی. تهران: قطره.
شکنر، ریچارد. (1386). نظریه‌ی اجرا. ترجمه مهدی نصرالله‌زاده. تهران: سمت.
صالح‌پور، اردشیر. (1390). گرامافون و نمایش، تاریخ تحلیلی تقلید و مضحکه در ایران. تهران: نمایش.
عرب امیری، محسن. (1393). تأثیر تکنیک‌های اجرایی نمایش‌های شادی‌آور ایرانی در آثار میرزا آقا تبریزی، کمال‌الوزاره محمودی و حسن مقدم. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
عناصر، جابر. (1385). «کاربرد رنگ‌ها در تعزیه». روزنامه ایران. ش 3591.
فتحعلی‌بیگی، داوود. (1396). آشنایی با مبانی شبیه‌خوانی. تهران: سوره مهر.
فهیمی‌فر، علی‌اصغر و عباسی، رضا. (1399). «نقش و اهمیت بداهه‌پردازی در نمایش‌های شادی‌آور ایرانی، با تأکید بر سیاه‌بازی». فصلنامه تئاتر. ش 82. صص 51-73.
قاسمی‌پور، قدرت. (1387). «زمان و روایت». نقد ادبی. ش 2.
کیانی، حسین. (1382). پژوهشی در نمایش‌های شادی‌آور ایرانی؛ پروژه عملی بقال‌بازی در حضور. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
محسنیان راد، مهدی. (1374). ارتباط شناسی. چاپ دوم. تهران: سروش.
محمد، معین. (1387). فرهنگ معین. جلد اول. تهران: امیرکبیر.
مک‌کویلان، مارتین. (1388). گزیده مقالات روایت. ترجمه محمد فتاح. تهران: مینوی‌خرد.
میرصادقی، جمال. (1380). عناصر داستان. تهران: سخن.
ناصربخت، محمدحسین. (1371). «پرده‌های درویشی». فصلنامه هنر. ش 35. صص 102-114.
نعمت‌طاووسی، مریم. (1392). فرهنگ نمایش‌های سنتی و آیینی ایران. تهران: دایره.
نوروزی، حامد و شاطری، مفید. (1398). «تداعی؛ ترفندی روایی- نمایشی برای متادرام گریز در تعزیه». فنون ادبی. ش 26. صص 17-34.
همایونی، صادق. (1380). تعزیه در ایران. شیراز: نوید شیراز.
)